22: Big Island – Volcano & Puna (o.a. Lava Tree)

Schema voor donderdag 30 juli 2015:

30-07-2015: De route van vandaag.

We hebben vandaag een langzame start hoewel we best een drukke dag voor de boeg hebben. Maar soms heb je nou eenmaal geen zin om je te haasten... 😉

We beginnen vandaag weer in Volcano NP, maar nu nemen we de Chain of Craters Road, die ons van 1128 m hoogte helemaal af laat dalen naar zeeniveau. Vroeger liep die weg helemaal door naar Puna in het oosten, maar in de jaren tachtig werd een gedeelte van de weg langs de kust door lava bedolven. Ook andere delen worden af en toe door lava overspoeld, dus wegonderhoud gaat hier iets anders dan bij ons. 😉

Volcano NP: Holei Sea Arch aan het eind van de weg.

Volcano NP: Een stukje van de oude weg.

Volcano NP: Devil's Throat langs de Chain of Craters Road.

De weg doet zijn naam eer aan. Vooral in het begin komen we langs verschillende oude kraters, die vaak loodrechte wanden hebben van enkele tientallen meters. We stoppen bij Puhimau Crater (B), Devil’s Throat (C) en Pauahi Crater (D) om deze oude kraters te bewonderen en op de foto te zetten. Naar beneden rijdend kan je de lavastromen uit verschillende tijden goed onderscheiden, want die hebben vaak een andere kleur. Sommige delen zijn nog bebost (die zijn dus gespaard gebleven), maar andere delen zijn kaal met hier en daar een struikje. Het geheel ziet er wel desolaat uit. Bij Alanui Kahakai Turnout (E) stappen we nog even uit omdat je daar een paar stukken van de oude weg kan zien; de rest ligt onder de lava. Weer iets verder ligt Pu’u Loa Petroglyph Trail, waar we een wandelingetje maken naar een veld met oude rotstekeningen, maar die vallen tegen. Beneden aangekomen loopt de weg dood bij een mobiel informatiecentrum (je weet natuurlijk maar nooit...) en vinden we nog een mooie natuurlijke brug (Holei Sea Arch).

Volcano NP: Een van de "fissures" rondom Mauna Ulu.

Op de weg terug naar boven stoppen we op de parkeerplaats bij Mauna Ulu. In 1969 begon hier een grote uitbarsting langs een rij van "fissures", scheuren en gaten in de aardkorst. In 5 jaar tijd werd 345.000.000 m3 lava over het land uitgestort en werd het eiland 77 ha groter. We doen een korte wandeling door het gebied, waar de restanten van deze fissures en de uitbarstingen goed zichtbaar zijn.

Lava Tree State Park: Het is goed te zien waar ooit de boom gestaan heeft.

We rijden nu via Volcano helemaal naar het oosten. We passeren het stadje Pahoa, dat in 2014 werd bedreigd door een uitbarsting van de Pu’u O’o, die al sinds 1983 actief is. Een paar huizen zijn toen in vlammen opgegaan (was in Nederland nog op het nieuws). Iets voorbij Pahoa ligt Lava Tree State Park, waar een aantal aparte lava structuren te bewonderen zijn. Er stonden daar een bepaald soort bomen, omringd door varens. Het is de regenkant van het eiland dus erg vochtig. Bij een uitbarsting stroomde lava met hoge snelheid tegen de natte bomen aan, niet in staat om die meteen te laten verbranden. De lava stroomde om de bomen heen, en door de stroopachtige structuur van de lava hoopte die zich op rondom de bomen, koelde af en versteende. Maar inmiddels zat de lava lang genoeg tegen die bomen aan om ze toch te verbranden. Nu staan daar dus stenen structuren van soms 3 meter hoog, die van binnen hol zijn. Heel apart.

Ahalanui Park: Een verwarmd zwembad in het wild... 😉

Kapoho Tide Pools: Ideaal om te snorkelen!

Na dit moois is het tijd om te snorkelen! Op de parkeerplaats bij Lava Tree State Park staan sanitaire voorzieningen, dus kleden we ons hier alvast om. Snorkelen doen we bij de Kapoho Tide Pools, een (flink) aantal vrij ondiepe poeltjes, die door een rif beschermd worden voor hoge golven. Maar door de getijdewisselingen wordt het water wel regelmatig ververst. Omdat dit in privégebied ligt, word je geacht aan het begin van de woonwijk te parkeren, en de rest te voet af te leggen. Er is geen strand, alles is rots, maar het barst er werkelijk van de vissen en koraal. We dobberen een uurtje rustig rond en kijken onze ogen uit. We kleden ons daarna nog niet om, want een paar minuten rijden verder wacht ons Ahalanui Park, een natuurlijke poel die door een muur (niet natuurlijk) wordt afgeschermd van de zee. Hogere golven kunnen echter wel naar binnen, dus het water wordt regelmatig ververst. Het bijzondere is dat het water in de poel wordt verwarmd door een ondergrondse bron tot 30 graden. Het is redelijk ondiep (op veel plekken kan je nog net staan) en het water is inderdaad warmer dan wat we gewend zijn. Er zijn hier geen kleedruimten, maar bij het iets verder langs de doorgaande weg gelegen Isaac Hale Beach Park (C) wel, dus ontdoen we ons daar van onze natte kleding.

Kaimu Beach Park: Een stukje Nieuw-Amerika; de eerste bewoners zijn al gearriveerd...

We vervolgen de weg langs de kust naar het westen tot we niet verder kunnen. We zijn nu bij Kaimu Beach Park, aan de andere kant van het lavaveld dat in de jaren 80 de kust en de kustweg heeft opgeslokt. En het dorp dat hier lag… Vóór de uitbarsting lag hier een vissersdorp aan een baai met mooi zwart zand; nu vormt zich een nieuw zwart strand, enkele honderden meters verder. De "oude" wereld ligt nu onder een dikke laag lava die tot 25 meter dik is. De korte wandeling naar de kust gaat dus over een lavaveld dat een stuk jonger is dan wijzelf! De scheuren en barsten in de lava worden hier en daar alweer een beetje opgevuld door gras en varens.

Op het moment van schrijven van dit verslag voor de website (september 2017) is de situatie weer veranderd. Sinds een aantal maanden loopt er een nieuwe lavastroom een paar kilometer verderop die zich daar in zee stort. Dit schouwspel is te bezichtigen door er lopend (of met een huurfiets) naartoe te gaan. Je kunt tot op zeer korte afstand van de stromende lava komen. Houd je echter wel aan de geldende veiligheidsvoorschriften!

Pahoa: Een lokale "brulkikker"...

Het is inmiddels over zessen, en we hebben nog een flinke rit te gaan voor we weer in Volcano zijn, dus besluiten we een hapje te eten in Pahoa. De Star of the Sea Church (E) die we onderweg nog tegenkomen blijkt gesloten, dus rijden we snel door naar restaurant Kaleo’s Bar & Grill. Tijdens het eten worden we verrast door een vreselijke stortbui (we hebben vandaag wel vaker regen gehad, maar niet zo hevig) en door een klein kikkertje dat een schril hoog geluid produceert. Als we later in het donker terug naar Volcano rijden blijkt dat kikkertje een hoop vriendjes te hebben die samen een enorm kabaal maken. Daar hadden we wel wat over gelezen, maar nu we het horen zijn we blij dat we hier niet overnachten... 😄

Tips:

Voor alle foto's (46) van vandaag: klik hier.

Terug