12: Yellowstone: Mammoth Hot Springs

Schema voor maandag 1 augustus:

07:45 Vertrek Yellowstone Grizzly RV Park & Cabins (A)
09:05 Mammoth Hot Springs (B)
Wandeling: Lower & Upper Terraces: 8,0 km; 210 m; 2:35 uur
12:25 Undine Falls (C)
12:35 Wraith Falls trailhead (D)
Wandeling: Wraith Falls: 1,4 km; 30 m; 0:40 uur
13:20 Forces of the Northern Range trailhead (E)
14:10 Petrified Tree (F)
14:30 Calcite Springs Overlook (G)
14:50 Tower Fall (H)
16:15 Uncle Tom's trailhead (I/A)
Wandeling: Uncle Tom's trail: 2,0 km; 40 m; 0:35 uur
17:05 Artist Point (B)
18:00 Canyon Campground (C)
 
Totale reisafstand: 98 mijl/158 km.



Vandaag trekken we dan Yellowstone NP in, misschien wel het belangrijkste Nationale Park van Amerika, en voor ons zeker één van de hoogtepunten van onze reis. Maar voor het zover is staan we eerst even stil bij de verjaardag van De Reisleider, die traditiegetrouw ieder jaar zijn verjaardag in de vakantie plant. Om 6:52 uur wordt dan ook al een taart aangesneden. 😂 De "wandeling" die Astrid gisteravond nog even wilde doen heeft dus tot een extraatje bij het ontbijt geleid, en dat wordt gewaardeerd. 👌 We zitten nu, en de komende dagen, boven de 2000 m waardoor de nachttemperatuur aangenaam is. We hebben dan ook een goede nacht gehad. Wel merken we aan droge neuzen, lippen en ogen dat de luchtvochtigheid erg laag is. We proberen het gebruik van de airco in De Kabouter tot een minmum te beperken.


Yellowstone dus. Heeft iedereen vast wel eens van gehoord. Toen het in 1872 tot Nationaal Park verheven werd was het het eerste nationale park in de wereld. Met een oppervlakte van 9000 km2 (ongeveer een kwart van Nederland) trekt het 4 miljoen bezoekers per jaar, dus we zullen de komende dagen niet alleen zijn... Yellowstone is geologisch gezien een supervulkaan. 600.000 jaar geleden is er voor het laatst een serie uitbarstingen geweest, waarbij naar schatting meer dan 1000 km3 puin de lucht in geslingerd werd. Daardoor ontstond een grote holle ruimte onder de aardkorst, die op een gegeven moment instortte. Zo'n ingestorte vulkaan heet een caldera en die is hier 75 bij 45 km (ruim 3000 km2). Ter vergelijking: de caldera van de in 1883 uitgebarsten Krakatau meet "slechts" 30 km2 (inderdaad: in Amerika is alles groter... 😄). De vele gebieden met heetwaterbronnen, geisers en modderpoelen getuigen nog van de vulkanische activiteit. Het gebied is ook nog steeds onrustig; het plateau waar Yellowstone op ligt verschuift per jaar 4 cm naar het westen en op sommige plekken komt de bodem ieder jaar 1 à 2 cm naar boven. Bij Yellowstone Lake ligt een deel van de oever inmiddels 3 meter hoger dan "vroeger". Dat hier ooit nog een keer een grote uitbarsting zal komen staat eigenlijk wel vast, maar dat kan nog best 100.000 jaar duren. Al die schuivende en bewegende platen zorgen er wel voor dat de natuurverschijnselen in Yellowstone kunnen veranderen. Zo kunnen geisers plotseling stoppen met hun activiteit, of juist ontwaken en kan de uitstoot van kleurrijke mineralen opeens toenemen of verminderen. Een zeer actief gebied dus.

Jaarlijks valt er meer dan een halve meter neerslag in Yellowstone. Het water zakt in de poreuze grond. Onder de grond zit in Yellowstone een groot "kanalen- en buizenstelsel". Afhankelijk van hoe dit stelsel er plaatselijk uitziet wordt de vorm bepaald waarmee het verhitte water aan de oppervlakte komt:

Fumarole: ondervindt het verhitte water onderweg naar boven weinig weerstand, dan verdampt het direct en deze damp bereikt, samen met andere omhoogstijgende gassen, de oppervlakte via een luid sissende fumarole, ook wel stoomgat genoemd.
Heetwaterbron: indien het verhitte water onder de grond echter veel hindernissen in de vorm van grote waterkolommen en kanalen op zijn weg omhoog tegenkomt, dan ontstaat er een proces dat leidt tot een heetwaterbron of tot een geiser. Dit gaat als volgt: het verhitte water wil omhoog. Door de druk van de watermassa erboven lukt dit echter niet. Het verhitte water dat niet weg kan, wordt warmer en warmer. De temperatuur van het onderste water stijgt daardoor zelfs tot ver boven het kookpunt. De druk stijgt daarmee ook. Op een gegeven moment ontstaat er een evenwichtspunt. De druk van de bovenliggende waterkolom is even groot als van het superverhitte water eronder. Er ontstaan allerlei luchtbellen in het water en deze zoeken een weg omhoog. Als nu het kanalenstelsel breed genoeg is, dan kunnen deze luchtbellen de weg omhoog vinden en uiteindelijk de oppervlakte bereiken in de heetwaterbron erboven. Aldus ontstaat er een circulatie van heet water naar boven en van kouder water naar beneden. Dit steeds maar doorgaand proces levert een heetwaterbron op. In sommige heetwaterbronnen kan de temperatuur van het water oplopen tot 90° C. Algen zijn de enige plantensoort die in dit water kan leven. De kleur van het water kan men min of meer als thermometer gebruiken: is het water zelfs voor algen te warm, dan is het blauw; in de groene (bij zuur water) en gele gedeelten (bij niet-zuur water) heeft het water een temperatuur van ongeveer 75° C. De oranje en bruine gedeeltes geven een temperatuur aan van ongeveer 50° C. Beneden de 50° C kunnen ook andere planten dan algen in het water groeien en kunnen er allerlei kleuren opduiken.
Geiser: soms zijn de ondergrondse kanalen zo nauw dat de luchtbellen niet omhoog kunnen borrelen. De luchtbellen duwen dan een deel van het water omhoog dat men dan boven de grond over de rand van de geiser ziet stromen. Een uitbarsting van een geiser wordt altijd vooraf "aangekondigd" doordat er water over de rand van de geiser stroomt. Doordat de hoeveelheid water in de geiser afneemt, vermindert daarmee ook de druk van de bovenliggende waterkolom. Hierdoor raakt het proces beneden in een stroomversnelling. Er kan steeds meer water en stoom omhoogkomen en op een gegeven moment spuit het onder grote druk staande water omhoog. Aldus ontstaat een geiser. Er spuit tijdens de eruptie meestal meer en sneller water uit de geiser dan dat er beneden onder de grond in het waterreservoir kan instromen. De temperatuur en de druk van het water nemen af en de eruptie stopt op een gegeven moment. Vervolgens begint het hele proces van opbouwen weer van voren af aan. Bij sommige geisers (b.v. Old Faithful) duurt dit elke keer ongeveer even lang en de tijdstippen van erupties van deze geisers zijn dan ook redelijk goed te voorspellen. Andere geisers kennen daarentegen een veel onregelmatiger verloop. Zo spuit de Steamboat, de grootste geiser van de wereld, soms jaren niet en dan weer dertig keer per jaar.
Modderpot (aka moppermodder): is de plek waar deze damp aan de oppervlakte komt vochtig of modderig, dan ontstaat er een modderpot. Het lijkt er dan op alsof er modder staat te koken, maar het borrelen van de modder is gas en waterdamp dat zich door de modder omhoog worstelt.

OK, genoeg natuurkunde les; tijd om dit natuurgebied zelf te ervaren! Op half 8 starten we De Kabouter op. De Reisleider verwacht een enorme drukte, zoals ieder jaar in dit park. We zijn nog maar nét in het park of we hebben al te maken met een bizons-op-de-weg-vertragingstijd van enkele minuten. Een kudde van 10-15 dieren sjokt rustig op de weg in onze richting. We kunnen foto's maken op nog geen 2 meter afstand. Bijzonder. We rijden in één ruk de ruim 80 km naar Mammoth Hot Springs, een grote bezienswaardigheid in het noorden van YNP. Onder de grond bij Mammoth bevinden zich grote hoeveelheden calciumcarbonaat. Doordat het water onder de grond heet is, kan het, in tegenstelling tot koud water, gemakkelijk calciumcarbonaat oplossen en mee omhoog voeren. Boven de grond koelt het water echter af. Het calciumcarbonaat kristalliseert dan als witte kalksteen en vormt allerlei terrassen, waarover het water uitstroomt. Geschat wordt dat er in totaal per minuut bijna 2000 liter water uit de heetwaterbronnen van Mammoth Hot Springs stroomt. Per dag voert dit water ongeveer 2000 kg kalksteen mee omhoog. De terrassen veranderen dan ook voortdurend van vorm. Sommige van de terrassen zijn mooi gekleurd. Dit wordt veroorzaakt door de algen en bacteriën die in het warme water leven. Als er onder of boven de grond echter iets gebeurt, en er stroomt geen heet water meer over de terrassen, dan krijgen de terrassen de kleur grijs en verliezen ze hun schoonheid (in tegenstelling tot De Reisleider natuurlijk... 😇). Dit is een continu proces. Sommige van de mooiste terrassen van vroeger zijn nu grijs en oninteressant.

We doen hier een wandeling van 8 km en komen daarbij langs 24 interessante punten. Punt 1 is... nee... dat kunnen we jullie niet aandoen... bekijk de foto's en video's maar! Maar in het kort: dit is een wonderschoon gebied en Moeder Natuur laat zich hier echt van haar beste kant zien. Het is volop genieten, maar dat was de weg erheen ook al! Foto's zeggen in feite niet genoeg; video's geven een beter beeld.


We volgen de Grand Loop Road naar het oosten, en later naar het zuiden. Op weg naar de volgende stops merken we dat het eigenlijk helemaal niet druk is aan deze kant van het park. We kunnen overal doorrijden en ook overal waar we willen kunnen we parkeren. We gaan van de ene waterval naar de andere wandeling en winnen steeds meer tijd op Het Schema. Onderweg zien we verschillende soorten hertachtigen (elk, mule deer), roofvogels, en jawel, een beer! Bij Dunraven Pass (2706 m) bereiken we het hoogste punt van YNP dat met een auto bereikt kan worden, maar verder is hier niets te zien, dus rijden we door. Eigenlijk vlakbij een druk punt ligt hij op een afstandje in de bosjes. De foto is helaas niet erg scherp, want ik moest flink inzoomen, maar hij is te bewonderen. Volgens ons is dit een zwarte beer, en dat zie je niet aan de kleur, maar bv. aan de vorm van zijn oren. Zwarte beren kunnen in vele kleuren voorkomen, net als grizzlyberen. Je hebt dus andere kenmerken nodig om ze van elkaar te kunnen onderscheiden. Wij hebben ons huiswerk gedaan. 😄


In de middag komen we aan bij de Grand Canyon van Yellowstone en dan zijn we in een totaal ander landschap. Woeste watervallen en bijzondere rotsformaties beheersen hier de omgeving. We wandelen er flink op los om al dat moois te bekijken. Je valt hier van de ene verbazing in de andere. 😍 Omdat we aan het eind van Het Schema nog ruim 2 uur over hebben, beginnen we enthousiast aan Het Schema van morgen; we weten al hoe we de extra tijd die we morgen dan over hebben kunnen invullen (inderdaad: met het schema van overmorgen... 😄).


Om 18 uur komen we aan bij Canyon Campground, midden in het bos. Geen faciliteiten, ook geen internet en zelfs geen telefoonbereik. Moe maar voldaan stoken we een kampvuur en bereiden we ons avondeten daarop. We nemen nog een stuk taart en gaan vroeg naar bed.


Tips:

Mammoth Hot Springs is een aaneenschakeling van bijzondere kunstwerkjes van Moeder Natuur. Met de wandeling die wij gedaan hebben doe je alle bezienswaardigheden aan, maar je kan je natuurlijk ook beperken tot alleen Lower of Upper Terrace. Moet je kiezen, kies dan voor Lower. Maar eigenlijk wil je niet hoeven kiezen...
Uncle Tom's trail zou je naar beneden moeten voeren tot aan de rivier, maar het pad was op een gegeven moment afgesloten vanwege erosie. We hebben toen maar de rand van de kloof naar het zuiden gevolgd, tot het punt waar je een ander uitzicht hebt op Upper Falls.
Ja, je bent natuurlijk op vakantie, maar het is een goed idee om de dag vroeg te beginnen; dan is het nog niet zo druk in het park. En ga desnoods 's avonds een uurtje eerder naar bed; als het donker is is er op een campground toch niet veel te beleven, want er geldt vaak een stilteperiode die om 22 uur begint. En daar houdt iedereen zich aan! 👌

Voor alle foto's en video's (55) van vandaag: klik hier.


Terug